Ruszamy!

Decyzję o przetestowaniu trasy Green Velo podjęliśmy na długo przed latem. Dzięki temu, wczesną wiosną na poznańskich targach turystycznych uzbroiliśmy się w niemal wszystkie możliwe mapy, które niejednokrotnie okazały się być przydatne (internet to jednak nie wszystko!).

Bez większego problemu popakowaliśmy się w tylne sakwy, do tego namiot po środku i trochę niezbędnych rzeczy w torbach na kierownicach.
Jeśli ktoś właśnie stoi przed wyborem sakw to z czystym sumieniem polecamy te marki Ortlieb. Mają tą przewagę nad równie popularnymi Crosso, że zapięcie uniemożliwia ich odczepienie w trakcie jazdy. Warto dla tego aspektu dołożyć te kilkadziesiąt złotych. Nie mam pojęcia dlaczego Crosso nie wprowadziło takiego zapięcia. Naprawdę chętniej polecałbym polską firmę niż niemiecką.

Nie był to nasz pierwszy wyjazd tego typu (wcześniej zaliczyliśmy m.in. odcinki od Słubic do Szczecina i od Świnoujścia na Hel) więc nie trzeba było nikomu tłumaczyć, że zabiera się niezbędne minimum ciuchów i innych rzeczy. Na tym wyjeździe natomiast nowością były "koła ratunkowe" w postaci kalorycznych przysmaków, takich jak orzechy brazylijskie czy batoniki proteinowe. Wszak wschodnia ściana naszego kraju jest znacznie mniej zurbanizowana niż choćby wybrzeże.

W razie pytań technicznych - służę pomocą.

Na dzień dobry dostaliśmy "miłą" niespodziankę od PKP. W Poznaniu czekało na nas jedynie połowa pociągu - tzn. skład, który miał być dołączony nie dojechał - w dodatku ta połowa bez miejsc na rowery. W obliczu tego kłopotu półtora godzinne opóźnienie było problemem jakby mniejszym. Na szczęście rowery udało się upchnąć w przejściu i po długim oczekiwaniu (ale umilanym piwkiem) mogliśmy ruszać.
W tamtym momencie piekliliśmy się na PKP strasznie, jednak nie mieliśmy świadomości jakie spustoszenie w tym czasie w Polsce robiły wichury (to przez nie dojechała jedynie część wagonów).

Komentarze (0)